روايه اول يوم جامعه لكاتبتها شيماء عثمان
رو حك فى أيدى ..
فتيحه هيبعت لبنت عمه عشان تيجي تاخد بنتها وهيمشي بيها من البلد كلها هيطلع بره مصر..
سامح المكان ده فين . انطق يالاااا .
فتيحه فى طرف البلد عند الكيلوا ١٠٢ .
سامح بتوعد اه يا شياطين يا ولاد الكلب ..
سامح رمى فتيحه على الارض بكل قوته وخرج بسرعه واخذ قوه معاه عشان يلحق اصدقائه حاول يتصل بيهم لكن ما فيش شبكه هناك
مروان بتساءل لعمار ايه اللى جابك هنا .
عمار بأستغراب اتبعتلي رساله على الواتساب .بيقول فيها بنت حمزه هنا .
مروان بشك اناكمان اتبعتتلي نفس الرساله .وتابع بقلق . بس مش غريبه ديه .
عمار بعدم فهم قصدك ايه .
حمزه هو كمان كان جه ولفت نظره بيت خشبي صغير .اشبه بالكوخ . وعلى طرابزين الكوخ في ملابس صغننه وغطاء الطفله
حمزه من غير تفكير بيقرب تجاه البيت .ولكن فيه يد اوقفته .حمزه بيلف وراه .لقى مروان وعمار .
مروان نفس اللى جابك .
حمزه مش فاهم يعني ايه .
عمار يعنى احنا كمان جتلنا نفس الرساله اللى جاتلك .
حمزه بنتي شكلها هنا .هودمها اهيه .
مروان بشك لا انا قلبي مش مطمن .ازاي تيجلنا احنا التلاته نفس الرساله فى نفس الوقت .ده قاصد يجمعنا هنا .فى حاجه غريبه فى البيت ده .
مروان بشك لاء ده كمين . مش بالسهوله ديه هيسيبلنا البت ويبعتلنا ناخدها .
عمار يعنى ايه الكلام ده .
مروان يعنى فخ .عاصم ناصبلنا فخ وعايز يوقعنا فيه .
حمزه بأصرار وممكن بنتى تبقا جوا . وانا لازم ادخل اشوف في ايه .
مروان بتصميم ومسك حمزه فى قبضته لاء مش هاتدخل . مش هاسمحلك تدخل .
اسود الچارحي مندهشين من وجود سامح وشكله وخضته عليهم .واندهشوا اكتر .لما قالهم ابعدوا عن البيت الخشبي اقصي ما يمكن .وجاب استبن عربيه .ويطلق عليه ايضا دولاب سياره و وجهه ينطلق بأتجاه الكوخ ..وبمجرد ما لمس الكوخ .
في فيلا الچارحي
نورهان فى انتظار مكالمه عاصم على ڼار واخيرا عاصم اتصل
نورهان بلهفه الو
عاصم جاهزه
نورهان ايوه جاهزه .
عاصم فى عربيه بسواق مستنياكى عند الباب التانى بتاع الفيلا . حاولي تطلعي من هناك
نورهان الحراسه فى كل مكان .هخرج ازاي من الباب .وهما واقفين .
عاصم اطلعي انتى بس من عندك .واول ما تلمحي العربيه .اتصلي بيا والسواق هايتصرف ..معاكي ٥ دقايق وتكونى عند باب العربيه ..
نورهان حاضر .
عاصم نورهان . اوعي تكونى قولتي لحد .صدقينى هاتندمي
.
نورهان والله العظيم وحياة بنتي مقولتش لحد .
نورهان رمت شنطتها والشوذ بتاعها من بلكونه اوضتها فى الجنينه ..وكانت لابسه بنطالون جينز وبلوز ستان سوداء . .ولبست فوقهم
عبايه بيتى .عشان لوحد من اهل البيت شافها ميشكش فيها . نزلت بهدوء وعلى طراطيف صوابعها .دخلت المطبخ وفتحت
الباب الخلفي اللى بيودى على باب الفيلا التاني . واتفاجئت بفرد حراسه. بس نورهان كانت مجهزه
نفسها وعارفه هي هتقوله ايه
فرد الحراسه مدام نورهان .خير فى حاجه .
نورهان اه في حركه مش طبيعيه عند الباب الرئيسي تقريبا كانوا بيندهوا عليك وانت ما سمعتش قلت اجي اندهلك من المطبخ .
فرض الحراسه طب اتفضلي حضرتك ادخلي وانا هشوف في ايه . دخلت نورهان وقفلت الباب وما هي الا ثواني فتحت
الباب تاني وخرجت منه وقفلت بمنتهى الهدوء وراحت جابت الشوذ والشنطه وخلعت عبايتها. لمحت العربيه رنت على عاصم
نورهان انا شايفه العربيه قدامي اهو .
عاصم حاولى تقربي للباب بس خليكى متداريه
...نزل السواق وكان يبدو انه رجل كبير يرتدي نظاره سوداء ولحيته طويله بيضاء وكان يرتدي بنطلون وقميص وطاقيه فوق
رأسه .اقترب من الحراسه .وعند اقترابه . الحراسه سمعت اطلاق ڼار من الباب الرئيسى . الحراسه ذهبت مسرعه الي مصدر
الصوت وتركت الباب الخلفي فارغا. خرجت نورهان سريعا من مخبأها وشدها هذا العجوز اللى داخل السياره .وذهب بالسياره بأقصى سرعه ..وبكده نورهان بقت فى قبضة عاصم ...
مع عفاف . صابر جاب لها الخبر اليقين وكانت بتكلمه في التليفون ردت عليه وقالت له جهز لي عربيه على ما اجهز نفسي وما تتاخرش وقفلت معاه الخط
مع اولاد الچارحي عند الكوخ وبعد مسامح حكالهم الفخ
