ساره: لا لا المستر مستحيل دا زي اخويا (كاملة)

محمود: طلعت بتحبنى يا عم... وعدتها انها تكمل تعليهمها بس وهى مراتى
احمد: تمام يا صحبي هجيلك 
بعد وقت في شقت والد ساره 
احمد: احم... عمى انا طالب ايد ساره
ابو ساره: يعنى هى لسه صغيره واي
احمد: كتب كتاب بس يا عمى و مش هقف في تعليمها بالعكس هسعدها
ابو ساره اتنهد: ماشي لما تيجي انا هاخد رايها
احمد: طاب تمام هى بترن دلوقتي علشان اجيبها من الجامعه 

في العربيه 

ساره بفرحه: الجامعه دى كبيره اوي والشباب بتقعد جنب البنات عادى و مفهاش حصص و
احمد: ساره
ساره: نعم
احمد: انا بحبك وعايزه اتجوزك انا طلبتك من ابوكى وهو هيسالك رايك اي
ساره بتوتر: ا.. انا.. هو.. 
احمد: ساره موافقه تتجوزينى 
ساره: أنا اتفجأت ومش عارف اقول اي 

احمد: ومن وجهت نظرك انا مناسب ليكى ولا مرفوض
ساره: لا لا طبعاً انت كل البنات تتمنا واحد زيك ب
احمد: بس انا عايز بت واحده يا ساره عايزك انتى فاهمه 
ساره بخجل: انا موافقه بس يعنى كليتى و. 
احمد: انا اكتر واحد هسندك وهساعدك في تعليمك يا ساره وقف معاكى و متخفيش مش هعطلك
ساره بخجل: انت بتحبني يا مستر احمد
احمد اتنهد: من زمان من زمان اوي يا ساره.... تمت 
أنتَ سَنِدى