زواج للاڼتقام ...رواية راااااائعة بقلم وردة محمد
باسم وانتظر الرساله وجت الرساله وفتحها فهد وبص على العنوان وضحك ضحكت شړ ورمى التليفون على السرير ودخل اخد شاور وخرج لبس هدومه وسرح شعره ونزل من الشقه ركب عربيته وراح للفيلا
فى بيت عبد الرحمن
وصلت مها ورنت الجرس وفتحت ليهم مليكه
محمد اذيك يا مليكه عامله ايه
مليكه الحمدالله تعال ادخل
محمد لا الوقت متأخر يدوب اروح البيت اختك معاكى وكل تمام سلام بقى
مليكه هههههه سلام
ومشى محمد ودخلت مها
فايزه كده برضه يا مها كل ده تأخير
مها انا اسفه يا ماما بس والله الدنيا زحمه اوى
فايزه ممسكتيش ليه فى خطيبك كان دخل شرب حاجه
مليكه مرضاش
مها امال فين مى
فايزه فى اوضتها مسكه تليفونها وقعده على الزفت النت
مى مين جايب فى سرتى
مها وانتى مين علشان نجيب فى سيرتك
مى انا الدكتوره مى عبدالرحمن
مها ياسلاااااااام
مى يا عبد السلام
مليكه انا خاېفه للارض تقع بينا من كتر نفخت اختك الكدابه دى هههههههه
مى هه خفه منك ليها طب بصو بقى انا عايزه اطلب منكم طلب
مليكه خير
مى مستعدين تسمعه الطلب
مها اخلصى
مى عايزه 500 جنيه
مها ومليكه بصو لبعض وبعدين بصو لمى وقالو كااااام
مى 500 ماهو انا لازم اروح حفلة حماقى بكره انا اموت لو جه هنا ومشى من غير ما اشوفه
فايزه حدفتها بالشبشب وقالت انتى يا بت معندكيش ډم لسه الصبح قايله ليكى معيش حق العلاج بتاعى تقولى 500 جنيه علشان حفلة حماقى
مى الله ما هو كل الشله ريحه الحفله اشمعنا انا بقى
مليكه يا حبيبتى لو احنا معانا ال جنيه دول الاوله نجيب بيهم علاج لماما وبعدين هما الشله دول معاهم حق التذكره ربنا يزيدهم من عنده لكن احنا ناس على قدنا احمدى ربنا ان احنا عندنا مكان حمينا من نومت الشارع ولاقين اللبس اللى نستر نفسنا بى ولاقين اللقمه اللى بناكلها احنا احسن من غيرنا بكتير والله
مى بقولك ايه بلاش كلام ستى ده انا مليش دعوه انا مش اقل من الشله فى حاجه وعايزه احضر الحفله وربعت ايديها قدام صدرها وقعدت تهز فى رجلها
فايزه قامت من مكانها ومسكت شعر مى ولسه هتضربها
مليكه ومها خلصوها من ايديها
مليكه خلاص يا ماما اهدى بس
فايزه معندكيش ډم بنقولك مفيش مفيش ايه نروح نشتغل كلنا علشان نصرف على حضرتك هى دى عشتنا لو مش عجباكى روحى دورى على شغل واصرفى على نفسك
مى ودرستى اعمل فيها ايه
فايزه مش اول واحده ولا اخر واحده تشتغل وهى بتدرس
مليكه لا يا ماما خليها هى فى درستها وانا هنزل تانى بكره ادور على شغل تانى
فايزه وانتى هتقدرى على ايه ولا ايه على مصاريف علاجى ولا مصاريف جهاز اختك ولا مصاريف الهانم على درستها ولبسها
مليكه يا ماما ربنا كريم ان شاءالله هيقدرنى على كله
مى هبطت برجليها
فى الارض ودخلت على اوضتها
مليكه يا ماما براحه عليها مى لسه برضه صغيره وطايشه ومسيرها هتعقل
فايزه انا تعبت منها مش بتراعى ظروفنا وبتبص على عيشت غيرها وانا خاېفه عليها من طمعها تعمل حاجه غلط
مها لا يا ماما انتى مربيانا احسن تربيه والكل بيحلف بينا وبتربيتك لينا
ومهما يحصل مستحيل نعمل حاجه غلط
مليكه هى مش محتاجه غير حاجه واحده تدعى ليها بالهدايه مش اكتر من كده
فايزه ربنا يهديها ويحميكم ويحرسكم من كل شړ
مليكه ومها اللهم امين
مها هخش اشوفها
مليكه وانا هخش انام تصبحو على خير
فايزه ومها وانتى من اهله
ودخلت مليكه على اوضتها ودخلت مها لمى
فى اوضت مى
كانت مى نايمه على السرير وبتعيط
مها لالالا اوزعتى بټعيط مقدرش على كده
مى لو سمحتى يا مها اطلعى وسبينى لوحدى
مها لا مقدرش اسيبك يا اوزعه
مى قامت قعدت على السرير وقالت بدموع انا تعبت من الفقر ده بقى كل الشله بيلبسو احلى لبس ومعاهم عربيات وعيشين احلى عيشه وانا الوحيده اللى شحاته فى وسطهم
مها يا مى احمدى ربنا على العيشه وبلاش تتبطرى على العيشه دى علشان متزلش النعمه مننا
مى هههه نعمه فين النعمه دى ده احنا بنقضى بقيت يومنا نوم علشان منحسش بالجوع
مها بس كفايه الستر وان مفيش حد بيطلبنا بفلوس دى اكبر نعمه انتى عارفه اصحابك دول اكترهم اهليهم عليهم فلوس بالهبل وكل شويه حد يطالبهم بفلوسهم وهما ولا هنا
مى ياسلااااااام
مها اه وربنا اكترهم فى بطونهم فلوس واخدنها مش من حقهم يبقى احنا نحمد ربنا على العيشه وعلى راحة البال
مى
مها خلاص بقى يا ميزو
مى برضه ھموت لو مشفتش حماقى
مها امممم هى امته الحفله
مى بكره بليل
مها خلاص سبيها عليا هخليكى تشوفيه وتكلميه كمان
مى بفرحه بجد يا ميمو ازاى
مها ههههه لا خليها مفاجئه نامى بس دلوقتى واحلمى بي
مى شكلك هتسوحينى
مها عيب عليكى تصبحى على خير
مى وانتى من اهله
وخرجت مها على اوضتها ونامت مى تحلم بمقبلت حماقى
اشرقت شمس صباح يوم جديد فى سماء الاسكندريه بنورها الساطع
لتبدء مليكه بفتح عيونها افتكرت جولت كل يوم تدور على شغل وقالت
مليكه يارب افرجها من عندك ووفقنى الاقى شغل انهارده
وقامت من على السرير دخلت الحمام اخدت شاور واتوضت وخرجت لبست هدومها ادت فرضها وخرجت من اوضتها
مليكه صباح الخير
الكل صباح النور
مليكه بصت لمى وقالت صحيه بدرى يعنى
مى اه اصل انهارده يوم مش عادى انهارده هشوف ح
مها قطعتها وقالت هتشوف حنان صحبتنا
مليكه اه ماشى
فايزه لابسه وهتنزلى تدورى على شغل برضه
مليكه اه يا ماما دعواتك بس معايا
فايزه ربنا معاكى يا بنتى ويوقف ليكى ولاد الحلال
وفى الوقت ده سمعو خبط على الباب
قامت مليكه تجرى وفتحت الباب وقالت خير فى ايه
الظابط احنا جاين نخرجكم من الشقه علشان صحبها عايزه
فايزه ازاى ده عم عبده راجل طيب وعمره ما يعمل كده
الظابط بس اللى مقدم فيكم مش اسمه عبده
مليكه امال مين
الظابط اسمه فهد فريد المنشاوى
مليكه الاسم ده مش غريب عليا
وفى الوقت ده ظهر فهد وهو ماسك السېجار الكوبى ونفخ الدخان وقال انا عملك الاسود
مليكه ا ا انت ازاى بس الشقه دى مش ملكك انت دى ملك عم عبده
فهد هههههههه لا دى ملكى ومن شهرين وقرب على ودنها وقال ده انا هخليكى تكرهى حياتك ودى لسه فى اول اللعبه لسه التقيل جاى وراه وبعد عنها وقال للظابط نفذ يا حضرت الظابط وارمى الزباله دى فى الشارع
الظابط حاضر يا باشا وبص للعساكر وقال ارمى الكراكيب دى فى الشارع
فايزه وقفت قصاد البنات وقالت اللى هيمد ايديه على بناتى هقطعها ليه احنا هننزل لوحدنا
مى بدموع وهنروح فين هنام فى
